Gedurende vele jaren creëerde Dijkstra zijn schilderijen en beeldhouwwerken met een diepgaande betekenis, gekenmerkt als zijn ‘strongholds’. In de evolutie van zijn artistieke praktijk wordt ritme een essentieel element in zijn composities. Vereenvoudiging en een terughoudend gebruik van kleur worden eerder de norm dan de uitzondering. Met zijn 2D/3D werken voegt hij een ander fenomeen toe: de interactie van licht en diepte. Een voorzichtige verschuiving in zijn oeuvre wordt waargenomen.
De interesse in de kunststroming ZERO (Nul-beweging), waar ritme en licht centrale thema’s zijn, inspireert hem om nieuwe artistieke paden te verkennen. De resulterende werken hebben niet langer de diepgaande betekenis van zijn vroegere creaties. Het draait nu vaak puur om de zuiverheid van het geheel, waarbij kleurgebruik sporadisch is. Desondanks gaat het verder dan de intenties van ZERO. Dijkstra noemt het dan ook ZERO+. De hedendaagse werken en reliëfs onderscheiden zich door grafische eenvoud en een uitstralende kalmte, maar bezitten tegelijkertijd een inherent voelbare spanning. De transitie van zijn vroegere werk naar het huidige is volop in ontwikkeling.
